Η νέα Γενιά της Ελληνικής μουσικής,του Ελληνικού τραγουδιού καταθέτει τα διαπιστευτήριά της,στον μεγάλο Μίκη της Ελλάδας.

Αυτό από μόνο του θα ήταν αρκετό,για να κρίνουμε απόλυτα θετικά το cd "Η Μπέττυ Χαρλαύτη στον Κόσμο του Μίκη Θεοδωράκη"。

Και θα αρκούσε ,γιατί το ζητούμενο ,είναι όχι μόνο να μην φθίνουν,όσα μεγάλα ,ψήλωσαν την Ελλάδα,αλλά και να αναπνέουν ,να ζουν ,να μεγαλώνουν ακόμα περισσότερο ,και μαζί τους να ψηλώνει ακόμα περισσότερο κι η Ελλάδα,μέσα από την μάτιά της νέας Γενιάς.

Πέρα απ'αυτό,όμως ,πρόκειται για μια αξιολογότατη και αξιοσημείωτη δουλειά.Ενα καλοδουλεμένο πόνημα.

Κυρίες και κύριοι,ουσιαστικά ,πρόκειται για τον πρώτο ολοκληρωμένο δίσκο τραγουδιών του Μίκη Θεοδωράκη με συμφωνικό ήχο.

Ο, επί μια δεκαετία ,συνεργάτης του Μίκη Θεοδωράκη,Γιάννης Μπελώνης,ενορχηστρώνει μοναδικά τα τραγούδια του μεγάλου Μίκη,την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής  της ΕΡΤ διευθύνει ο Στάθης Σούλης,ενώ τα τραγούδια ερμηνεύει μοναδικά η mezzo soprano Μπέττυ Χαρλαύτη.

Η ηχογράφηση και επεξεργασία του ηχητικού υλικού, πραγματοποιήθηκε στα στούντιο της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης.

Στο μοναδικό "Την πόρτα ανοίγω το βράδυ",μαζί με την Μπέττυ Χαρλαύτη ,η εμβληματική Μαρία Φαραντούρη,o Zülfü Livaneli στη "Μαγιοπούλα" και ο ταλαντούχος Γιώργος Περρής στην "Ομορφη Πόλη"...σημειολογικά,σημαντικές συμμετοχές στο εξαιρετικό,αυτό cd.

Το ανέκδοτο τραγούδι «Θέλω να τραγουδήσω» («Με το αίμα»), σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου,αποτελεί ένα ,ακόμα,διαμάντι-δείγμα του μεγαλείου της μουσικής του Μίκη Θεοδωράκη.

Δεν συστήνεται,απλά,ο δίσκος...

ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΚΟΣΜΕΙ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ ...

ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΚΟΥΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ!!!

Γιάννης Ταμπάκης

{youtube}FjeiAyUSaGM{/youtube}

Ένα από τα πιο ευαίσθητα ελληνικά τραγούδια, έχει γραφτεί από έναν από τους πιο ευαίσθητους καλλιτέχνες. Για την ακρίβεια δεν είναι τραγούδι αλλά νανούρισμα. Αυτό, όμως, είναι μάλλον γνωστό για το συγκινητικό «έχω ένα παπάκι» του Νικόλα του Άσιμου.]

Αυτό που δεν είναι τόσο γνωστό είναι το ότι ηχογραφήθηκε... «μυστικά»! Το νανούρισμα, αυτό, λοιπόν, το τραγουδούσε ο Άσιμος στην κόρη του όταν την κοίμιζε στο θρυλικό υπόγειο της Αραχώβης 41 στα Εξάρχεια. Δεν είχε σκοπό να το ηχογραφήσει. Η Χάρις Αλεξίου ήταν αυτή που τον παρακάλεσε να το κάνει πρόβα στο στούντιο.

Ο Άσιμος δέχθηκε και ο ηχολήπτης άρχισε να το γράφει... διακριτικά. Ο Άσιμος μαγεύτηκε από την ερμηνεία της Αλεξίου, άνοιξε την πόρτα, μπήκε μέσα στον χώρο της ηχογράφησης και άρχισε να περπατάει πίσω από την Αλεξίου. Ξαφνικά άρχισε να την συνοδεύει, βουρκωμένος. Δακρυσμένη ήταν και η Χαρούλα Αλεξίου και με τον μαγικό αυτό τρόπο η «αυθαιρεσία» του ηχολήπτη πέρασε στην ιστορία ως ένα από τα πιο συγκινητικά ελληνικά τραγούδια.

Κώστας Προβατάς

{youtube}JU5zq6ZGaRI{/youtube}

Μία ιστορία που μοιάζει να έχει βγει από το μυθιστόρημα του Βίκτωρος Ουγκό με έναν 70χρονο παππού σε ρόλο Γιάννη Αγιάννη, έχει προκαλέσει έντονες αντιδράσεις στην κυπριακή κοινωνία. Ο 70χρονος συνελήφθη, έχοντας κλέψει από υπεραγορά στη Λάρνακα ένα κοτόπουλο αξίας 6.40 ευρώ, προκειμένου να δώσει φαγητό στο διαβητικό εγγονάκι του. Τώρα, καλείται να πληρώσει πρόστιμο ύψους 250 ευρώ!

Όπως εξήγησε ο ηλικιωμένος στο δικαστήριο, αναγκάστηκε να κλέψει το κοτόπουλο, επειδή είχε καθυστερήσει να σταλεί η σύνταξή του και δεν είχε χρήματα για να αγοράσει φαγητό στο εγγονάκι του, το οποίο βρίσκεται υπό την προστασία του.

«Ήταν μια στιγμή ντροπής για μένα. Αναγκάστηκα και έκλεψα, γιατί δεν πληρώθηκα τη σύνταξή μου. Λυπόμουν να μείνει νηστικό το παιδί» ανέφερε, μεταξύ άλλων, στο δικαστήριο ο ηλικιωμένος, ο οποίος παραδέχθηκε την ενοχή του. Ωστόσο, το δικαστήριο δεν έδειξε να συγκινείται από την τραγική κατάσταση του ηλικιωμένου.

Το περιστατικό συνέβη σε γνωστό σούπερ μάρκετ της Λάρνακας και τον 70χρονο αντιλήφθηκε υπάλληλός της, ενώ πολίτες καλούν σε μποϊκοτάζ της συγκεκριμένης υπεραγοράς, σε ένδειξη διαμαρτυρίας.

Ο Γενικός Εισαγγελέας θα ζητήσει από τον πρόεδρο Αναστασιάδη να δώσει χάρη στον συνταξιούχο, ενώ θα ζητήσει και διαγραφή του προστίμου.

Πάμε για τις απορίες του Πύργου της Βαβέλ:

α) οι πολίτες θα έκαναν το ίδιο αν το κοτόπουλο το έκλεβε από το σπίτι τους ο 70άχρονος;

β) η πράξη σαν πράξη οφείλει να τιμωρηθεί;

γ) η ενέργεια του Εισαγγελέα αναγνωρίζει ενδόμυχα την κακή οργάνωση της κυβέρνησης;

Εάν συνεχίσω ή σας ρωτήσω θα βρεθούν κι άλλες απορίες, οπότε πάω στην ουσία.

Ποτέ στην Ιστορία δεν έπαψαν περιστατικά σαν αυτό, εξάλλου το μυθιστόρημα του Ουγκό δεν είναι εφεύρεση, εμπνεύστηκε από το υπαρκτό πρόσωπο Φρανσουά Ευγένιο Βιντόσκ, ο οποίος κατείχε την ιδιότητα τόσο του αστυνομικού, όσο και του εγκληματία

Σκέφτηκα στην παραπάνω ιστορία τους χαρακτήρες του διηγήματος και να δώσω και κάποια θέση στον Ιαβέρη, έτσι ας πούμε υπεύθυνος σύμφωνα με τον νόμο και απέναντι στον νόμο, αυτός που προσπαθεί να αποκαταστήσει τη νομιμότητα.

Κατά βάθος τον συμπαθώ, κάνει τη δουλειά του υπεύθυνα και με πάθος, και όπως αποδεικνύει στο τέλος, έχει και αισθήματα, και συναισθήματα. Δεν είναι κακός. Ούτε ο Αγιάννης είναι κακός. Προσπαθεί να ξεφύγει με ένα καρβέλι ψωμί. Ο ένας χωρίς τον άλλο δεν έχουν καμιά αξία, δεν μπορούν να εμπνεύσουν παρά συναισθήματα ανάξιά τους, ο ένας κατά συνθήκην κλέφτης (στην περίπτωσή μας στην Κύπρο μόνο κατά συνθήκην) ο άλλος είναι ο νόμος. Μαζί όμως κάνουν εκατομμύρια άλλους να δούν τη ζωή με άλλο μάτι, από άλλη γωνία, να είναι μιά ο ένας μας και μιά ο άλλος, γιατί όλοι γινόμαστε συχνά ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ είτε γιατί το αξίζουμε είτε γιατί το ανεχόμαστε...

Υ.Γ. Κάθε Δευτέρα βράδυ στις 23.00 είμαι κοντά σας με την "Οδό Ονείρων" για 2 ώρες, μόνο από τον www.lavitaradio.gr

Μπορούμε να τα λέμε και στο chat της εκπομπής www.lavitaradio.gr/chat.html

Ισως να είναι και η τελευταία ευκαιρεία για τον κόσμο της δημιουργίας,στον χώρο της μουσικής.

Τι εννοώ?

Βλέποντας τα πράγματα στον χώρο της μουσικής,από πολύ κοντά,θα έλεγα ,πως μόνο απογοητευτικά δεν είναι τα μηνύματα. Τουναντίον,είναιάκρως ενθαρρυντικά και ελπιδοφόρα για τον χώρο της παραγωγής .Παράγονται πολλά και σημαντικά ,μη ακολουθώντας,μαλιστα την πεπατημένη. Ρισκάροντας....ψάχνοντας το δύσκολο κι οχι το εύπεπτο.

Σε όλα τα είδη της ποιοτικής μουσικής,βρίσκουμε πλεον,διαμάντια...Τραγούδια,που φτιάχνονται, όχι απλα, για να φτιαχτούν. Καλοδουλεμένα,με δυνατούς στίχους ,που κάτι έχουν να μας πουν

Από τον χώρο του έντεχνου,του εντεχνολαϊκου,της ελληνόφωνης και ξενόγλωσσης ροκ σκηνής,από την εναλλακτική σκηνή,την jazz ,την  ethnic και την world μουσική,ξεπηδούν ,καθημερινά,απίστευτες,ποιοτικές παραγωγές.

Τότε,που ειναι το πρόβλημα,θα ρωτήσει κανεις.

Απλα,κανείς δημιουργός δεν φτιάχνει ένα τραγούδι για να το ακούει ο ίδιος. Η μουσική πρέπει να κυκλοφορεί ,να ακούγεται ....

Η προβολή και η διάδωση ,των πονημάτων των νέων δημιουργών είναι το ζήτημα.

Οι τρόποι ,προβολής,σχεδόν δεν άλλαξαν από παλιά....

Κυκλοφορία CD,προβολή από τα Μέσα (κυρίως Ραδιόφωνο) ,ζωντανές εμφανίσεις....

Αυτό ,που παλιά δεν υπήρχε,ενώ τώρα παίζει σημαντικό ρόλο είναι το Διαδίκτυο και οι πλατφόρμες ,π.χ. youtube,όπου ,πλέον ενας καλλιτέχνης δείχνει τις δουλειές του ,σχεδον ανεξοδα.

Πλεον ,δεν ακούμε....βλέπουμε τη μουσική και τα τραγούδια.

Για όσο το Διαδίκτυο θα είναι ελέυθερα,προσβάσιμο από τον κόσμο,οι συγκεκριμένες πλατφόρμες θα είναι πολύτιμη βοήθεια,για τους νέους δημιουργούς.

Για τα υπόλοιπα μέσα προβολής ,οι ενστάσεις είναι αρκετές....

Τόσο οι Δισκογραφικές Εταιρείες,όσο και οι Μουσικές Σκηνές ,αλλά και τα Ραδιόφωνα θα πρέπει να αναθεωρήσουν τη πολιτική τους απέναντι στους νέους καλλιτέχνες.

Είναι επιτακτική ανάγκη τα όσα cdπαράγονται,να είναι  προσιτά στη τιμή…να φτάσουν στα σπίτια. Ειναι ανάγκη,οι δισκοθήκες των σπιτιών να αρχίσουν ,πάλι,να ζουν...να ανασαίνουν. Οι ακριβές παραγωγές των 20 και 25 ευρώ,μόνο σαν συλλεκτικές μπορούν να χαρακτηριστούν και δύσκολα θα φτάσουν στα χέρια του κοινού.

Οι Μουσικές Σκηνές,από την άλλη θα πρέπει να βρουν τρόπους να διευκολύνουν με χαμηλότερο κοστολόγιο τους νέους καλλιτέχνες....Να μπορέσουν να πατήσουν σκηνή....να βρεθούν με το κοινό τους ....να ακουστούν και να μοιραστούν νέα πράγματα.Λύσεις υπάρχουν και πρέπει να βρεθούν.

Οσον,τέλος,αφορά στα του οίκου μας,εκεί παρατηρούνται και τα χειρότερα.

Ελεος,πλέον,με τις Playlist….Αξίζουν να βρούν το χώρο και το χρόνο τους κι άλλα τραγούδια κι άλλοι ερμηνευτές και δημιουργοί. Τα ΜΜΕ δεν φτιάχτηκαν για να εξυπηρετούν ένα κλειστό club καλλιτεχνών κι ένα συγκεκριμένο αριθμό τραγουδιών. Εκ της φύσεως τους ,πρέπει να είναι ανοιχτά,προς όλα τα είδη μουσικής κι όλους τους καλλιτέχνες και κυρια, τους νέους.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ,όταν πριν 2 χρόνια,μιλώντας μεέναν νέο δημιουργό και προτείνοντας του να παρουσιασουμε τη δουλειά του στον lavitaradio.gr ,η πρώτη του ερώτηση ηταν...»και πόσο θα μου κοστίσει?» ΣΟΚ!!!

Με όλα τα παραπάνω,δεν προσπαθω ,φυσικα,να πω κατι καινουργιο...

Προσπαθω ,να επισημάνω την ανάγκη,όλοι όσοι ασχολούμαστε,περιφερειακά με το χώρο του τραγουδιού και της μουσικής,να αφήσουμε την νέα δημιουργία να αναπνεύσει και να ανθίσει.

Το κέρδος για όλους θα είναι πολλαπλό και μακροπρόθεσμο...

Γιάννης Ταμπάκης

Πιστός στο ραντεβού του και στις υποσχέσεις του, ο Δημήτρης Λιόλιος,μας εκπλήσσει ευχάριστα με το "Σαν Θάλασσα στη γυάλα"

Μια χαρούμενη,αισιόδοξη σύνθεση,πάνω σε ρυθμούς reggae και funk,σε πανέξυπνους στίχους της Πωλίνας Κωνσταντινίδου.

Ο Δημήτρης Λιόλιος ,παίρνει τα κομμάτια από το puzzle της ζωής,έτσι,όπως του τα προσφέρει απλόχερα η στιχουργός και σκαρώνει ένα τραγούδι,που θες να το ακούσεις και να το ξανακούσεις.

Ενα τραγούδι,που σου ανεβάζει τη διάθεση...που σε κανει να θες να κουνηθείς και που σίγουρα σε κάνει να χαμογελάς...

Στην ερμηνεία,ο Λιόλιος,δείχνει να έχει αφεθεί τελείως και του πάει πολύ.

Φαίνεται να το χαίρεται πραγματικά....

Προσέξτε τον ,πως ερμηνεύει στο ρεφρέν τη φράση "χωρίς βυθό,πως να στο πώ"...ερμηνεία,μποέμικη,βγαλμένη από παλιά ακούσματα...

Ειναι φανερό,πλέον,πως ο Δημήτρης Λιόλιος εμπνέεται ιδιαίτερα από τους στίχους της Πωλίνας Κωνσταντινίδου.

Μετά από το "Σινιάλο",που λατρέψαμε,έρχεται το "Σαν θάλασσα στη γυάλα" κι απ'ότι φαίνεται έπεται και συνέχεια.

Εν κατακλείδι και παραφράζοντας ένα μέρος των στίχων...κι αν τελικά ήταν τετράγωνη η Γη,πάλι ο σημαντικός τραγουδοποιός ,θα έβρισκε τρόπο ,να τη μελοποιήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο...

Τα λόγια αρκούν....

ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ,ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ....ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΟ....

Γιάννης Ταμπάκης

{youtube}hO1o-u6Wif8{/youtube}

Δεν έχουν περάσει παρά λίγες ώρες από την κυνική ομολογία Χουλιαράκη στην Βουλή ότι η υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης ήταν μια συνειδητή επιλογή της κυβέρνησης τάχα υπέρ των αδυνάτων …
Με αφορμή αυτή την δήλωση ας πούμε ένα άλλο παραμύθι που αφορά την Ελληνική πραγματικότητα …Μερικοί ίσως δείτε τον εαυτόν σας κάπου μέσα στο παραμύθι ΜΗΝ εκνευριστείτε, απλά αντιδράστε, δεν μας έχει μείνει χρόνος για εφησυχασμό.
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις δεν είναι καθόλου συμπτωματική.

Η ΜΙΚΡΗ ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΛΩΣΑ

Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια μικρή κόκκινη κλώσα, που σκάλιζε το χώμα στη φάρμα που ζούσε, μέχρι που ανακάλυψε μερικούς σπόρους σιταριού. Φώναξε τότε τους γείτονές της και τους είπε 'Αν φυτέψουμε αυτούς τους σπόρους, θα μπορέσουμε να έχουμε ψωμί να φάμε. Ποιος θα με βοηθήσει στο όργωμα και στο φύτεμα;' ρώτησε η μικρή κόκκινη κλώσα.

'Όχι εγώ', είπε η αγελάδα, 'τέλειωσε το ωράριο μου'.
'Όχι εγώ', είπε η πάπια, 'σήμερα έχω ημιαργία'.
'Όχι εγώ', είπε το γουρούνι, 'έχω πάρει άδεια αιμοδοσίας'.
'Όχι εγώ', είπε η χήνα, 'ψάχνω για δουλειά'.

'Θα το κάνω τότε μόνη μου', είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. Κι έτσι κι έκανε. Όργωσε το χωράφι, φύτεψε τους σπόρους, πότισε το χωράφι, το σιτάρι ψήλωσε κι ωρίμασε, που έγινε ψηλό και ολόχρυσο. 'Ποιος θα με βοηθήσει να θερίσω το σιτάρι;' ρώτησε τότε η μικρή κόκκινη κλώσα.


'Όχι εγώ', είπε η πάπια, 'σήμερα κάνω στάση εργασίας.'
'Όχι εγώ, είναι εκτός της ειδικότητας μου', είπε το γουρούνι.
'Όχι εγώ, θα χάσω την αρχαιότητά μου', είπε η αγελάδα.
'Όχι εγώ, θα χάσω το επίδομα ανεργίας', είπε η χήνα.

'Θα το κάνω τότε μόνη μου', είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. Κι έτσι κι έκανε. Θέρισε το σιτάρι, έφτιαξε το αλεύρι και έφτασε επιτέλους η ώρα να φτιαχτεί το ψωμί. 'Ποιος θα με βοηθήσει να ζυμώσω το ψωμί;' ρώτησε η μικρή κόκκινη κλώσα.


'Όχι εγώ, θα ήταν υπερωρία αν σε βοηθούσα', είπε η αγελάδα.
'Όχι εγώ, θα έχανα το επίδομα της έγκαιρης προσέλευσης', είπε η πάπια.
'Όχι εγώ, θα έχανα το επίδομα ωρίμανσης, είπε το γουρούνι.

'Όχι εγώ, θα ήτανε ρατσιστικό να ήμουν εγώ η μόνος βοηθός', είπε η χήνα.

'Θα το κάνω τότε μόνη μου', είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. Ζύμωσε κι έψησε πέντε φρατζόλες. Μύρισε όμορφα το φρεσκοψημένο ψωμί, σε όλη η φάρμα και τότε μαζεύτηκαν όλα τα ζώα. Όλα θέλανε - για την ακρίβεια απαιτούσανε -, μερίδιο απ' το ψωμί. Αλλά η μικρή κόκκινη κλώσα είπε, 'Όχι, μπορώ να φάω και τις πέντε φρατζόλες μοναχή μου'.


'Αίσχος - Κερδοσκοπία!', φώναξε η αγελάδα.
'Καπιταλιστική βδέλλα!', ούρλιαξε η πάπια.
'Απαιτώ ίσα δικαιώματα!', διαμαρτυρήθηκε η χήνα.
Και το γουρούνι, απλώς γρύλισε, καθώς βαρέθηκε να κάνει κάτι παραπάνω.

Και γράψανε σε πλακάτ 'Αδικία', 'Η μικρή κόκκινη κλώσα να φορολογηθεί', 'Να κρατικοποιηθεί το ψωμί', 'Τα πεινασμένα ζώα έχουν δίκιο', 'Νόμος είναι το δίκιο του γουρουνιού' και κάνανε πορεία γύρω - γύρω από τη μικρή κόκκινη κλώσα φωνάζοντας διάφορα συνθήματα.

Τότε ήρθε ο αντιπρόσωπος της κυβέρνησης και είπε στη μικρή κόκκινη κλώσα. 'Δε πρέπει να είσαι τόσο άπληστη, δεν μπορείς να το φας μόνη σου'.
'Μα εγώ δούλεψα μόνη μου, για να φτιαχτεί αυτό το ψωμί, κανένας άλλος δεν με βοήθησε', είπε η μικρή κόκκινη κλώσα. 'Ολομόναχη μου, τα έκανα όλα.'
'Ακριβώς', είπε ο αντιπρόσωπος της κυβέρνησης. 'Αυτή είναι η ομορφιά της ελεύθερης αγοράς. Καθένας μπορεί να δουλεύει όσο θέλει. Αλλά, με τους σύγχρονους κρατικούς κανονισμούς, το ψωμί θα πρέπει να μοιραστεί σε όλα τα ζώα και η εσύ μικρή κόκκινη κλώσα, θα πρέπει να δώσεις φόρο την μισή φρατζόλα ψωμιού στο κράτος, να πληρώσεις ακόμα φόρο ακίνητης περιουσίας για το χωράφι που όργωσες, να πληρώσεις για να δημοσιεύσεις στις εφημερίδες φωτογραφίες του ψωμιού που έψησες και να πληρώσεις εισφορές στα ταμεία των αγροτών, των μυλωνάδων και αρτοποιών, οπότε θα σου μείνει το ένα τέταρτο της φρατζόλας. Τι νομίζεις δηλαδή, ότι εσύ θα τρως και οι άλλοι θα πεινάνε;'

Και έζησε η μικρή κόκκινη κλώσα καλά -με το ένα τέταρτο της φρατζόλας-, και τα υπόλοιπα ζώα -με τις ολόκληρες φρατζόλες- ακόμα καλύτερα. Κι από τότε, η μικρή κόκκινη κλώσα σταμάτησε να φτιάχνει το ψωμί της σε αυτήν τη φάρμα και πήγαινε σε άλλη φάρμα. Οι γείτονές της όμως, η πάπια, η αγελάδα, το γουρούνι και η χήνα αναρωτιόνται ακόμα μέχρι σήμερα γιατί η μικρή κόκκινη κλώσα δεν έφτιαξε ποτέ ξανά άλλο ψωμί.

(Παραλλαγή του αγγλικού παιδικού παραμυθιού : "The little red hen.")

ΝΤΕΠΗ ΣΤΕΝΟΥ

Η χαρά μου,όταν επικοινώνησα με τον Γιάννη Λεκόπουλο,σχετικά με την συνομιλία μας,ήταν μεγάλη.Οχι μόνο για την άμεση αποδοχή από τη μεριά του εξαιρετικού ερμηνευτή. Κυρίως γιατί εκτιμώ ιδιαίτερα τον καλλιτέχνη,αλλά και τον  άνθρωπο Γιάννη Λεκόπουλο. Ενας ,πραγματικά,άοκνος εργάτης στον χώρο του Ελληνικού Τραγουδιού. Ενας άνθρωπος ,που ενδιαφέρεται,όχι μόνο για τη δική του πορεία στον χώρο,αλλά και κύρια για την ανάδειξη του σύγχρονου έντεχνου Ελληνικού τραγουδιού και των νέων καλλιτεχνών,που το υπηρετούν.Με πρόσφατη,την κυκλοφορία δύο τραγουδιών ,που ερμηνεύει στα "Βελούδινα Σκοτάδια",σε στίχους του Ηλία Μάστορη και με νωπά,ακόμα,τα υπέροχα συναισθήματα,που μας δημιούργησε με τα "Συρτάρια",του Ανδρέα Κατσιγιάννη,πιστεύω,πως η συζήτηση μαζι του θα αποδειχτει ενδιαφέρουσα.

Γιάννη, θα ήθελα να ξεκινήσω, ευχαριστώντας σε, για την άμεση αποδοχή της πρόσκλησής μου γι αυτή τη συνομιλία μας. Είναι για τον Lavita Radio και για μένα, προσωπικά, μεγάλη τιμή και χαρά, μιας και σε θεωρώ, σαν έναν από τους άοκνους εργάτες του σύγχρονου Ελληνικού Τραγουδιού.

Σε ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση, δεν θα μπορούσα να μην ανταποκριθώ άμεσα, ξέρεις πως σε θεωρώ φίλο και ο Lavita Radio έχει αποδείξει - όλα αυτά τα χρόνια - πως θα συνεχίσει να "εκπέμπει"... την αγάπη του για το καλό ελληνικό τραγούδι.

Σε βρίσκουμε, Γιάννη, αμέσως μετά από μια, ακόμα, συνεργασία. Και εννοώ τη συμμετοχή σου, με 2 τραγούδια στα "ΒΕΛΟΥΔΙΝΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ", μια συλλογική δουλειά, βασισμένη, πάνω σε στίχους του Ηλία Μάστορη. Και η πορεία σου, ως τώρα, σημαδεύεται από πολύ επιτυχημένες συνεργασίες. Τελικά, Γιάννη, ποιο είναι το μυστικό μιας επιτυχημένης συνεργασίας... ποια είναι αυτά τα στοιχεία, που κάνουν ένα τραγούδι να αγαπηθεί;

Ίσως να μην υπάρχει κάποιο - καλά κρυμμένο - μυστικό! Συμπράττουμε ο καθένας με τις δυνάμεις μας, είναι μια χημεία σχέσεων των δημιουργών. Με αγάπη, υπομονή και επιμονή σε αυτό που μας αντιπροσωπεύει και με αλήθεια το εκφράζουμε.
Αγαπημένα τραγούδια... είναι εκείνα που αφήνουν ελεύθερο το νου και την ψυχή…

Στα ΒΕΛΟΥΔΙΝΑ ΣΚΟΤΑΔΙΑ, ερμηνεύεις τις "Θυρίδες του Δόλου" και "Της ήττας τα τοπία". Τι ήταν αυτό που σε μαγνήτισε στους στίχους του Ηλία Μάστορη;

Οι δυνατές λέξεις, που φέρνουν ζωντανές εικόνες και δημιουργούν ένα ολόκληρο σκηνικό.

Τόσο στις "Θυρίδες του Δόλου", μια σύνθεση του Στάθη Γκότση, όσο και στο "Της ήττας τα τοπία", μια σύνθεση του Αντώνη Παπαγγελή, ακούμε την χαρακτηριστική φωνή του Γιάννη Λεκόπουλου, να χρωματίζει, όπως, μόνο εκείνος ξέρει, δύο λαϊκά, κατουσίαν τραγούδια, οδηγώντας τα, όμως σε άλλα ακουστικά μονοπάτια. Κάτι τέτοιο είχε συμβεί και με τα "Συρτάρια", μια σύνθεση του Ανδρέα Κατσιγιάννη, σε στίχους του Κώστα Καρτελιά, πριν λίγους μήνες. Ένα τραγούδι, μάλιστα, που αγαπήθηκε ιδιαίτερα. Τελικά, περί χαρίσματος πρόκειται, όταν ένας τραγουδιστής μπορεί να σφραγίσει, ερμηνευτικά, ένα τραγούδι;

Δεν ξέρω αν πρόκειται για χάρισμα. Νομίζω πως έχει περισσότερο να κάνει με το ίδιο το τραγούδι.

Το 2006 είχες την πρώτη σου συμμετοχή στη δισκογραφία με φωνητικά στο δίσκο του Νότη Μαυρουδή και του Ηλία Κατσούλη «CARTE POSTALE».Από τότε συμμετείχες σε 10, αν δεν κάνω λάθος, ολοκληρωμένες, συλλογικές δισκογραφικές παραγωγές, αλλά και ερμηνεύοντας μεμονωμένα τραγούδια, που δεν συμπεριελήφθησαν σε cd. Αν δει κάποιος τα ονόματα των συνθετών, στις δουλειές των οποίων συμμετείχες, θα αντιληφθεί, πως κάνεις, πραγματικά, πολύ προσεκτικά βήματα, στη καριέρα σου. Πόσο σε επηρέασε η συνεργασία σου με τόσο καταξιωμένους συνθέτες και τι βάσεις έχουν μπει, από αυτές τις συνεργασίες για το από δω και πέρα της καριέρας σου;

Με επηρέασαν θετικά και με βοήθησαν να συνεχίσω με την ίδια αγάπη και ενθουσιασμό. Να επεξεργάζομαι όσα ζω κι ακούω, να τα αφομοιώνω και να μπορώ να προχωρήσω. Όταν ακούς καλά λόγια παίρνεις δύναμη να συνεχίσεις και ιδιαίτερα όταν καταξιωμένοι καλλιτέχνες αναγνωρίζουν στην προσπάθειά μου κάτι όμορφο και ουσιαστικό, αυτό με τιμά. Πραγματικά τους ευγνωμονώ.

Αν και οι καλλιτέχνες, συνηθίζετε να λέτε, πως όλα τα δημιουργήματα σας, είναι παιδιά σας, άρα και δύσκολο να ξεχωρίσετε κάποιο από αυτά, εγώ θα σε προκαλέσω να μου πεις, ποιο τραγούδι, που ερμήνευσες, ως τώρα θεωρείς, πως σε αντιπροσωπεύει απόλυτα και γιατί?

Είναι πραγματικά δύσκολο να ξεχωρίσω τα τραγούδια μου. Κάθε τραγούδι εμπεριέχει και ένα κομμάτι από τον εαυτό μου. Δέχομαι όμως την πρόκληση και θα σου απαντήσω... θα έλεγα πως με αντιπροσωπεύει το τραγούδι "Συρτάρια" του Ανδρέα Κατσιγιάννη και του Κώστα Καρτελιά. Ένα τραγούδι σε πιο λαϊκά μονοπάτια, που τόσο αγαπώ και με δυνατό στίχο, που καθρεφτίζει μια ζωή γεμάτη από μικρές και μεγάλες αλήθειες. Ίσως και γι' αυτό να αγαπήθηκε ιδιαίτερα.

Συμμετοχές...ναι. Πολλές και σημαντικές για τον Γιάννη Λεκόπουλο. Μια ολοκληρωμένη, προσωπική δισκογραφική δουλειά, υπάρχει κατά νου, Γιάννη;

Δεν αποκλείεται από τα μελλοντικά μου σχέδια.

{youtube}r5ZY5B4W5I4{/youtube}

Η γνωριμία μας, Γιάννη, κρατάει από το 2015, όταν κι ο LaVita Radio, βρισκόταν στα πρώτα του βήματα. Πέρασαν, έκτοτε, 2 χρόνια...μέσα στα ατέλειωτα, κατά πως φαίνεται, χρόνια της κρίσης. Πόσο, πιστεύεις Γιάννη, πως επηρέασε η κρίση τα μουσικά πράγματα της χώρας; Άντεξε ο μουσικός κόσμος της χώρας, τους κραδασμούς από τη κρίση;

Πολύ, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει και θετικό πρόσημο μέσα σε όλο αυτό που λέμε "κρίση" στα μουσικά δρώμενα. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεις.. νομίζω πως θα φανεί ποιοι θα αντέξουν τους κραδασμούς... και ίσως ήρθε ο καιρός να πατήσουμε γερά πάνω στην πολιτιστική κληρονομιά μας και να ανθίσουμε... Άλλωστε η τέχνη έχει αποδείξει πως αντέχει σε περιόδους κρίσης και γεννάει αληθινά διαμάντια…

Έχοντας τόσα χρόνια στον χώρο του τραγουδιού, τι θα συμβούλευες κάποιον νέο, που θέλει να ανοίξει τα φτερά του, σ' αυτόν τον χώρο;

Αυτό που μου είπε κάποτε ένας αγαπημένος φίλος, "Σκέψου ποιά είναι η αλήθεια σου..."

Ποιά είναι τα προσεχή σου σχέδια Γιάννη; Έχεις προγραμματίσει κάποιες ζωντανές εμφανίσεις;

10. Υπάρχουν πολλά σχέδια στα σκαριά...
Την Κυριακή 3 Δεκεμβρίου θα γίνει παρουσίαση του δίσκου ''Τα βελούδινα σκοτάδια '' του Ηλία Μάστορη,στη Λιβαδειά.Οπως,επίσης,θα έχω τη χαρά να συμμετέχω, στα μέσα Δεκεμβρίου στην παράσταση της αγαπημένης Πόπης Αστεριάδη, που θα πραγματοποιηθεί σε γνωστό χώρο της Αθήνας .Μαζί της θα είναι το μελοδραματικό συγκρότημα hip-hop Soul Destiny και η λυράρισα -τραγουδίστρια Καλλιόπη Βασιλείου.

 Ήταν μεγάλη η χαρά μου για την κουβέντα μας Γιάννη. Είμαι σίγουρος, πως οι σωστές επιλογές, για τις οποίες διακρίνεσαι, αλλά και η σκληρή δουλειά και η αγάπη σου για το τραγούδι, μόνο παρακαταθήκες για μια λαμπρή συνέχεια στη καριέρα σου είναι. Σ' ευχαριστώ και σου εύχομαι, πάντα επιτυχίες.

Γιάννη μου και εγώ σε ευχαριστώ , σου εύχομαι πάντα καλές εκπομπές...

{youtube}Dqdoh78K5V4{/youtube}

Διαβάζω στο σαββατιάτικο ΒΗΜΑ (4/11/2017)
H χαλάρωση της εργατικής νομοθεσίας που επέβαλαν οι δανειστές της Ελλάδας φταίει για τη δημιουργία μιας νέας κατηγορίας εργαζόμενων φτωχών, γράφει το γερμανικό περιοδικό Der Spiegel.

«Πρόκειται για τους "working poor", νέοι σπουδασμένοι και με προσόντα, αλλά με αποδοχές που μόλις φτάνουν για να καλύψουν το φαγητό τους. Οι άνθρωποι στους οποίους αναφέρεται το δημοσίευμα έχουν ονοματεπώνυμο. Είναι η ......, 24 ετών, μπαργούμαν με σπουδές στις γλώσσες και στη λογοτεχνία, ο ........, 27 ετών, καθηγητής Αγγλικών, με 25 ώρες εργασίας την εβδομάδα, αλλά με αποδοχές 15 ωρών και ο ...., 30 χρονών, εργαζόμενος σε φαστφουντάδικο, με σπουδές στην Φυσική Αγωγή».

«Η χαλάρωση της εργατικής νομοθεσίας επέφερε ακριβώς το αντίθετο από το σκοπούμενο», επισημαίνει στο δημοσίευμά του το περιοδικό. «Ο νομοθέτης μείωσε το κατώτατο όριο μισθού στα 586 ευρώ και παράλληλα επέτρεψε στους εργοδότες να πηγαίνουν και χαμηλότερα, όταν αυτός που ψάχνει εργασία είναι κάτω των 25. Πίσω από αυτό κρύβονταν η ελπίδα ότι έτσι θα καταπολεμούνταν η νεανική ανεργία που το 2016 άγγιξε το 47%. Παράλληλα προέκυψε μια γενιά εργαζομένων που έκαναν σχεδόν τα πάντα, γνωρίζοντας ότι εάν δεν το έκαναν αυτοί, θα το έκαναν άλλοι». To Spiegel σημειώνει: «Παρόλα αυτά η μεγάλη κραυγή των εργαζομένων φτωχών δεν ακούστηκε, επειδή ειδάλλως οι ευκαιρίες για μια έστω κακοπληρωμένη δουλειά θα μειώνονταν. Και μια κακοπληρωμένη δουλειά είναι πάντα καλύτερη από την ανεργία».
Όπως εκτιμά το Spiegel «το 1/3 των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα κερδίζει τόσο λίγα που μόλις τούς φτάνει για να ζήσει. Είναι πάνω από μισό εκατομμύριο. Για τη δουλειά τους παίρνουν κάτω από 376 ευρώ το μήνα ή 60% λιγότερα από το μέσο μισθό… Ο κίνδυνος, ακόμη και με σταθερή εργασία, να συγκαταλεχθεί κανείς στους φτωχούς στην Ελλάδα είναι τόσο μεγάλος, όσο πουθενά αλλού στην ΕΕ».
Το άρθρο κάνει και σύγκριση ανάμεσα στο Βερολίνο και την Αθήνα σε ότι αφορά στο κόστος ζωής. «Για παράδειγμα, στο Βερολίνο οι τιμές για προϊόντα καθημερινής κατανάλωσης είναι μόλις 14,5% υψηλότερα από ότι στην Αθήνα, παρά το ό,τι στη γερμανική πρωτεύουσα η αγοραστική δύναμη είναι 117%».

Δεν μπαίνω στα οικονομικά θέματα του 21ου αιώνα, αν και δε χρειάζεται να είσαι Οικονομολόγος για να το κάνεις. Πιστεύω μάλιστα ότι οι Οικονομολόγοι σήμερα είναι μια από τις πολύ κακές Επιστήμες για τον άνθρωπο και την εργασία. Θα μου πείτε, πως μπορεί να εξελιχθεί ο κόσμος σήμερα χωρίς Οικονομικές Επιστήμες. Μακρά κουβέντα...
Ιστορικά, στην Βαβέλ της Ανθρωπότητας, πάντοτε υπήρχαν πατρίκειοι και πληβείοι, αφέντες και δούλοι, πλούσιοι και φτωχοί.

Η Αρχαία Ρώμη μοιάζει να είναι σήμερα το μοντέλο του 21ου αιώνα. Στην αρχαία Ρώμη έβρισκε κανείς 3 τάξεις αρχικά, τους πατρίκιους (εύποροι), τους πελάτες (αποδεκτοί μεσαίοι) και τους πληβείους (φτωχοί, χωρίς δικαιώματα κλπ.). Σιγά σιγά οι πελάτες αφομοιώθηκαν στα κάτω επίπεδα των πατρικίων, τουλάχιστον όσοι μπόρεσαν και είχαν τη δυνατότητα ή τις διασυνδέσεις να το κάνουν. Μήπως το ίδιο δεν γίνεται σήμερα με την εξαφάνιση ουσιαστικά της μεσαίας τάξης? Αυτός ο διαχωρισμός στην αρχαία Ρώμη, είχε και έναν δεύτερο, προερχόμενο από τη στρατιωτική θητεία. Τους συγκλητικούς (αντίστοιχοι των πατρικίων ή και οι ίδιοι), τους ιππείς (ξεκάθαρα η μεσαία τάξη που γινόντουσαν μετά τη θητεία έμποροι μεσαίας δυναμικότητας) και οι προλετάριοι, κατώτερη τάξη χωρίς δικαιώματα και χωρίς δυνατότητα στράτευσης (σχεδόν ατιμωτικό).
Στη μαρξιστική θεωρία ο προλετάριος ήταν ο ανθρωπος που ανήκει στην τάξη των μισθωτών εργατών, ζει μόνο από το μεροκάματό του και δεν μπορεί να ελέγξει τα μέσα παραγωγής

Στη νουβέλα του Τολστόι "Αφέντες και δούλοι", είναι τοποθετημένο ένα πρόβλημα που θα πάρει αργότερα την πρώτη θέση σ΄όλη την πνευματική δημιουργία του δημιουργού: η αναγέννηση των ανθρώπων εκείνων, που ενώ ανήκουν στις προνομιούχες τάξεις, αντιλαμβάνονται την κοινωνική αδικία, την ηθική ποταπότητα και την ψευτιά του περιβάλλοντός τους

Στο μυθιστόρημα του "Πλούσιοι και Φτωχοί", ο Γρηγόριος Ξενόπουλος προσπαθεί να απαντήσει ένα φλέγον ερώτημα: Υπάρχουν "εκ γενετής" φτωχοί και πλούσιοι, και ποιο είναι το χαρακτηριστικό που διαχωρίζει τις δύο αυτές "ράτσες" ανθρώπων; Μπορεί το χάος που τους χωρίζει να γεφυρωθεί, φερ' ειπείν μέσω του σοσιαλισμού; Ή είναι καταδικασμένος αυτός που γεννιέται "αρνί" (πράος, τίμιος, ειλικρινής) να παραμείνει για πάντα φτωχός, ασήμαντος και περιφρονημένος, βορά στους "λύκους" της κοινωνίας (τους αδίσταχτους, τους εκμεταλλευτές, τους "κεφαλαιοκράτες")

Σε κάθε περίπτωση οι σκεπτικιστές λογοτέχνες παίρνουν εικόνες από την βαβελική αλλά και άνιση ιστορία της Ανθρωπότητας, αναλύουν ένα φαινόμενο διαχωρισμού μιας ίδιας ράτσας ζώων, αυτής που ο Όργουελ στη "Φάρμα των ζώων" έκλεισε με τη φράση "Όλα τα ζώα είναι ίσα, αλλά κάποια είναι πιο ίσα από τα άλλα". Κρατώ τη φράση από το βιβλίο, μη ασχολούμενος με το συνολικό περιεχόμενο της αντισταλινικής άποψης του συγγραφέα.

Και επειδή ο www.lavitaradio.gr είναι κατά κύριο λόγο ένας μουσικός διαδικτυακός σταθμός και η ιστοσελίδα του εκεί αναφέρεται, όπως σε κάθε άρθρο έτσι και σε αυτό θα προσπαθήσω να εντάξω κάποια "προσομοιώδη" (αδόκιμος όρος) τραγούδια της ελληνικής μουσικής σκηνής στο άρθρο.

Πρώτος και καλύτερος, τα λεφτά δε βγαίνουν, Λουκιανός Κηλαηδόνης - Κάπου την έχουμε πατήσει

{youtube}TkYmlaXpmuA{/youtube}

ο Γιώργος Νταλάρας δια χειρός Μάνου Ελευθερίου και μουσικής σύνθεσης Στάυρου Κουγιουμτζή - Οι ελεύθεροι κι ωραίοι

{youtube}wSagoZitInc{/youtube}

ο Μπιθικώτσης στην ποιητική ανατριχίλα του Οδυσσέα Ελύτη, μουσική Μίκης Θεοδωράκης - Ένα το χελιδονι

{youtube}7biQLcP5CHg{/youtube}

ο μεγάλος κι αξέχαστος Νίκος Ξυλούρης στη σύνθεση του Ξαρχάκου και σε στίχους Βασίλη Ανδρεόπουλου - Αυτόν τον κόσμο τον καλό

{youtube}9KguKieqH90{/youtube}

Αεροπλάνα και βαπόρια, Μαλαματένια λόγια, η Φάμπρικα κλπ. κλπ.

Κώστας Προβατάς
https://www.facebook.com/costas.provatas.9

Υ.Γ. Κάθε Δευτέρα βράδυ στις 23.00 και για 2 ώρες διαλέγουμε από τη "Μουσική Ελληνική Ιστορία" πολλά τραγούδια, ενταγμένα στην εκπομπή του www.lavitaradio.gr "Οδός Ονείρων".
Μπορούμε να τα λέμε και στο chat της εκπομπής www.lavitaradio.gr/chat.html